محرم الحرام در دشتی

اعتقادات مردم دشتی- تولد نوزاداعتقادات مردم دشتی پیرامون نوزادمردم دشتی نیز همانند مردم سایر نقاط ایران دارای آداب و رسوم خاص خود بوده اند.آنان در زمان تولد نوزاد اعتقادات خود را دارند که برخی از آنان تاکنون حفظ شده ، برخی به بوته فراموشی سپرده شده و تعدادی نیز در حال منسوخ شدن است.یکی از اعتقاداتی که تاکنون نیز مردم دشتی بر آن پایبندند این است که فرد خسته و از راه رسیده نباید بالای سر نوزاد یا به دیدن وی برود.گویند که در گذشته هنگام تولد نوزاد و تا قبل از چهل روز،چنانچه کسی جهت دیدن آن به خانه صاحب نوزاد می رفت کفشهایش را بوسیله میخی به دیوار نزدیک در یا به سر در اتاق آویزان می کرده اند.اعتقادی دیگر بر این است که پدر نوزاد هنگام برگشت به خانه باید پای خود را بشوید سپس وارد اتاق شود زیرا خستگی او بر کودک اثر داشت.مردم دشتی بر این باورند که کودک و مادر نباید تا چهل روز از منزل خارج شوند و همچنین چنانچه مادر بخواهد بخواهد جهت اجابت مزاج بیرون رود می بایست کسی او را تا کنار دستشویی همراهی کند زیرا معتقدند که اجنه او را اذیت می کنند البته این باور دیگر منسوخ شده است زیرا در قدیم مردم دارای حیاط های بزرگ بوده و دستشویی ها نیز در گوشه ای از حیاط و دور از اتاق ها بوده و بعلت نبود برق، در شب یکی زن زائو را همراهی می نموده است.اغلب زنان بر این باورند که بالای سر نوزاد وزن زائو می بایست حتماً قرآن، آهن گذاشته شود تا از شر اجنه در امان باشند.برخی معتقدند که نباید کف پای نوزاد را بوسید زیرا باعث می گردد تا او دیرتر به راه بیفتد.رسم است که زن زائو در دو نوبت خود و نوزادش حتماً به حمام بروند و آن را الزامی می دانند یکی حمام سه روزه و یکی چهل روزه .بسیاری از مردم معتقند که موهای بدو تولد نو محرم الحرام در دشتی...

بررسی آداب و رسوم مردمان دشتیاعتقادات مردم دشتی- تولد نوزاداعتقادات مردم دشتی پیرامون نوزادمردم دشتی نیز همانند مردم سایر نقاط ایران دارای آداب و رسوم خاص خود بوده اند.آنان در زمان تولد نوزاد اعتقادات خود را دارند که برخی از آنان تاکنون حفظ شده ، برخی به بوته فراموشی سپرده شده و تعدادی نیز در حال منسوخ شدن است.یکی از اعتقاداتی که تاکنون نیز مردم دشتی بر آن پایبندند این است که فرد خسته و از راه رسیده نباید بالای سر نوزاد یا به دیدن وی برود. گویند که در گذشته هنگام تولد نوزاد و تا قبل از چهل روز،چنانچه کسی جهت دیدن آن به خانه صاحب نوزاد می رفت کفشهایش را بوسیله میخی به دیوار نزدیک در یا به سر در اتاق آویزان می کرده اند.اعتقادی دیگر بر این است که پدر نوزاد هنگام برگشت به خانه باید پای خود را بشوید سپس وارد اتاق شود زیرا خستگی او بر کودک اثر داشت.مردم دشتی بر این باورند که کودک و مادر نباید تا چهل روز از منزل خارج شوند و همچنین چنانچه مادر بخواهد بخواهد جهت اجابت مزاج بیرون رود می بایست کسی او را تا کنار دستشویی همراهی کند زیرا معتقدند که اجنه او را اذیت می کنند البته این باور دیگر منسوخ شده است زیرا در قدیم مردم دارای حیاط های بزرگ بوده و دستشویی ها نیز در گوشه ای از حیاط و دور از اتاق ها بوده و بعلت نبود برق، در شب یکی زن زائو را همراهی می نموده است.اغلب زنان بر این باورند که بالای سر نوزاد وزن زائو می بایست حتماً قرآن، آهن گذاشته شود تا از شر اجنه در امان باشند.برخی معتقدند که نباید کف پای نوزاد را بوسید زیرا باعث می گردد تا او دیرتر به راه بیفتد.رسم است که زن زائو در دو نوبت خود و نوزادش حتماً به حمام بروند و آن را الزامی می دانند یکی حمام سه روزه و یکی چهل روزه .بسیاری از محرم الحرام در دشتی...